De Amulet van Nissrine

Vanmorgen heb ik, onder het genot van een warme kop koffie of thee, mijn boek 'De amulet van Nissrine' mogen presenteren bij boekhandel Wagner. Karin en Els hadden heerlijke cake en boterkoek gebakken, waardoor de sfeer meteen huiselijk en gezellig was.

Tijdens de presentatie vertelde ik over het ontstaan van mijn verhaal en de bijzondere weg naar het uitgeven. Als kleine vooruitblik las ik een kort fragment voor, zodat iedereen alvast een beetje kon proeven van wat er komen gaat.

Een paar vrienden hadden hun boek, dat ze al online hadden besteld, meegenomen zodat ik het kon signeren – zo leuk om te doen!

Het maakte me echt blij om te zien hoeveel vrienden en collega’s waren gekomen om mij te supporten.

SharePoint bericht bij Teylingereind.

Waar begon de inspiratie voor De amulet van Nissrine?
De inspiratie begon bij mijn reis naar Marokko. Ik verlangde naar een dieper begrip van mezelf. Tijdens die reis merkte ik dat de omgeving, de medina’s, de geuren en de symboliek in alles me raakte op een manier die ik niet had verwacht. Het verhaal ontstond in mijn gedachte: “Wat als deze reis mij veel meer leert dan ik vooraf had kunnen bedenken?” Vanuit die vraag ontstond mijn verhaal, dat eigenlijk gewoon mijn eigen verhaal is.

Hoe persoonlijk is het verhaal dat je vertelt?
Het verhaal is heel persoonlijk. De Cindy in het boek ben ik zelf, met mijn eigen twijfels, angsten en het verlangen om te ontdekken wie ik werkelijk ben. Het boek beschrijft de rondreis die ik samen met mijn man heb gemaakt. Tijdens deze reis werd ik geconfronteerd met mezelf; het is een spiegeling van mijn eigen processen, inzichten en innerlijke zoektocht.

Je schrijft graag, maar je noemde dat je het altijd spannend vond om je werk te delen. Hoe was dat voor jou?
Ik vind het enorm spannend om mijn woorden met anderen te delen, bang om afgewezen te worden. Het voelt alsof ik mijn kwetsbaarheid op tafel leg. Die faalangst hield mij lange tijd tegen: Wat als het niet goed genoeg is? Wat als mensen mij niet begrijpen? Wie zit er nu te wachten op mijn verhaal? Met dit boek heb ik mezelf gedwongen om over die angst heen te stappen. De amulet van Nissrine is niet alleen mijn verhaal, maar ook een overwinning op mezelf.

Het amulet speelt een centrale rol. Waar staat het voor?
Het amulet staat voor dat belangrijke moment waarop je besluit te luisteren naar je innerlijke stem. Het is niet zozeer een magisch voorwerp, maar een symbool voor het openen van je bewustzijn. Voor mij persoonlijk staat het voor het vertrouwen in mijn eigen kracht. Het amulet herinnerde mij eraan wat ik diep vanbinnen al wist, maar nooit durfde te erkennen: dat verandering van binnenuit begint.

Waarom koos je voor Marokko als decor voor deze reis?
Marokko heeft voor mij iets magisch. Het is een land dat alle zintuigen openzet. De kleuren, de warmte, de chaos en de stilte… alles leeft. Het was voor mij de perfecte setting om mijn innerlijke reis te verweven met de fysieke reis die ik daar maakte.

Wat kunnen lezers verwachten als ze jouw boek openslaan?
Ze stappen mee in een verhaal dat zowel fysiek als spiritueel reist. De dromen die ik beschrijf hebben symbolische boodschappen, soms zacht, soms confronterend, maar altijd bedoeld om te laten voelen en mee te laten denken. En natuurlijk neem ik de lezer mee door de straten, kleuren en geuren van Marokko.

Voor wie heb je dit boek geschreven?
Voor mezelf, en voor mensen die zich herkennen in het twijfelen, in het zoeken, in het verlangen naar iets dat misschien niet in woorden te vatten is. Voor iedereen die voelt dat er meer in hen zit, maar nog niet precies weet hoe ze bij die kracht kunnen komen. En voor lezers die houden van mystiek, symboliek en persoonlijke groei.

Wat hoop je dat lezers meenemen uit jouw verhaal?
Ik hoop dat ze voelen wat ik zelf heb geleerd: dat moed niet betekent dat je geen angst hebt, maar dat je tóch die stap zet. Dat we vaak sterker zijn dan we denken. Dat de antwoorden die we zoeken dichterbij liggen dan we soms durven geloven. Als mijn verhaal iemand helpt om een stukje van zichzelf te omarmen, dan vind ik dat fantastisch.